Mijn man maakte me uit voor lapzwans en vond dat ik ook wel eens ergens iets van mocht vinden…

Het was zaterdagochtend, eindelijk mooi weer. Tijd om iets gezelligs te gaan doen. We gingen op de fiets naar het centrum van Rotterdam. Even iets  ruilen voor één van de kinderen en misschien nog even gezellig wat eten en drinken op terras maar zo ver is het nooit gekomen.

Want al na de eerste winkel zat er een vlek op zijn schoen. Op zijn nieuwe witte sneakers. Héle witte. Zo wit, dat niemand het lang volhoudt om ze ook daadwerkelijk wit te houden (maar dat is mijn bescheiden mening!).

“Help me dan! Geef me een doekje. Hoe krijg ik mijn schoenen schoon? “; Kermde hij uit. 

Van binnen moest ik heel hard lachen, maar ik zag hoe serieus hij bezig was met zijn schoenen dus stelde voor om even snel naar de supermarkt in de buurt te lopen en daar vochtige doekjes te halen. Zo gezegd, zo gedaan! 

Het resultaat was niet top dus manlief ging opnieuw de winkel in om even later gewapend met maar liefst twee flessen schoonmaakmiddel weer naar buiten te komen. 

Hoe langer het duurde voor hij de vlek verwijderd kreeg hoe kribbiger hij werd en hoe ongeduldiger ik. Op een gegeven moment was ik er klaar mee en zei tegen hem; moet jij jezelf nou eens zien zitten. Je zit hier te sacherijnen omdat er een vlek(je) op je schoen zit terwijl er 2 meter verderop een zwerver ligt te slapen die amper schoenen aan zijn voeten heeft. Om over de rest wat hij niet heeft en jij wel maar te zwijgen. Je moet je schamen! 

Nadat hij op zijn beurt mij vertelde wat hij van mij vond (lapzwans dus) en het gekibbel over en weer steeds feller werd, besloten we beide tegelijkertijd ieder ons eigen weg te gaan (oeps!). 

Nou ja, zo hadden we in ieder geval even de tijd om na te denken over deze ongezellige en vooral onnodige actie. 

Hij noemde mij lapzwans. Dat vond ik pijnlijk en ik voelde me daardoor gekwetst. Tot ik bedacht dat deze eigenschap óók iets heel moois heeft. Ik geef namelijk niet zo om materiele zaken. Kan makkelijk afscheid nemen van dingen en ben daardoor heel goed in opruimen en organiseren. Ik deel graag, ben daardoor zorgzaam ingesteld en gastvrij. Helemaal niet erg dus om soms even ergens niets van te vinden. Toch?

En ik bedacht me ook dat zijn (voor mij) negatieve gedrag; je druk maken om sneakers terwijl er een zwerver naast je ligt die amper schoenen aan heeft, ook een mooie eigenschap in zich heeft. Pietje precies, doorzetter, gestructureerd, punctueel en in staat om ingewikkelde processen goed te laten verlopen. Hij zou bij wijze van spreken met zijn doorzettingsvermogen het voor elkaar krijgen de hoeveelheid daklozen in Rotterdam binnen een jaar te halveren. Niets om je voor te schamen dus.

Wees een beetje lief voor elkaar! Want zo zie je maar, iedere negatieve eigenschap brengt ook echt iets moois! 😀